1 oktober 2020 startte Manon als ‘assistente omloop en sterilisatie’. Ze begon klein, met het proces rondom sterilisatie en de behandelkamers. “Trays uit de kastjes halen, sorteren wat weg kan, een doekje over de stoelen in de wachtruimte, dat soort werkzaamheden”, vertelt Jannie. “Maar al snel zagen we dat Manon meer in haar mars had en dat gaf ze zelf ook heel goed aan.” Stapsgewijs werden haar werkzaamheden in de sterilisatieruimte daarom steeds uitgebreider. “Voorheen was ik zelf verantwoordelijk voor de sterilisatie”, legt mede-praktijkmanager Annette Busch uit. “Dat is al een dagtaak op zich, terwijl ik natuurlijk ook nog andere werkzaamheden heb in mijn functie. Nu Manon deze taak heeft overgenomen, ontlast mij dat enorm. Manon en ik kunnen lezen en schrijven met elkaar, hebben echt een goede klik. Ze heeft de situatie onder controle en dus vertrouw ik haar. Als Manon in de praktijk is weet ik zeker dat de assistenten een goedgevulde la met instrumenten hebben. Manon is echt een cadeautje voor ons team.”
Een gevarieerd takenpakket
Als Manons eerste aanspreekpunt en vertrouwenspersoon heeft Annette de ontwikkeling van Manon van dichtbij meegemaakt. “Inmiddels werkt Manon volledig zelfstandig in haar functie”, legt Annette uit. “Haar takenpakket is heel gevarieerd. Ze zorgt voor gesteriliseerde instrumenten, neemt verantwoordelijkheid voor de reinigingsapparaten, zet patiëntenkaarten klaar voor de tandartsen, doet voorbereidende werkzaamheden voor orthodontiepatiënten, ruimt bestellingen op en zorgt dat de materialen representatief (schoon en recht!) klaarliggen in de behandelkamers. “Hierdoor neemt ze onze assistentes en tandartsen een heleboel werk uit handen”, vult Jannie aan. “Het proces van sterilisatie is een kritisch en belangrijk onderdeel van de mondzorg en daarmee erg tijdrovend. Je hebt te maken met strenge klinische richtlijnen als het gaat om reinigen, desinfecteren en infectiepreventie. Dat iemand dat zich in zo’n korte tijd zó eigen maakt, is vrij uniek.”
Met plezier naar het werk
Met het groeien van Manons taken en verantwoordelijkheden, was het ook tijd voor meer uren. “Ik ben gestart met een contract van 12 uur, waar we na een half jaar 18 uur van hebben gemaakt. En inmiddels werken we toe naar weer een nieuwe verhoging”, vertelt Manon trots. Jannie vult aan: “Manon wil graag op zichzelf gaan wonen, maar daar heeft ze wel een bepaald inkomen voor nodig. Samen werken we aan haar doel, door haar uren en werkzaamheden stap voor stap uit te bouwen. Binnenkort breiden we bijvoorbeeld de omvang van haar uren uit, maar pas als Manon daar weer aan gewend is kijken we verder naar diepte en inhoud van haar taken. Anders wordt het misschien te veel.” Manon: “Deze baan betekent heel veel voor mij, hierdoor komt mijn stip op de horizon in zicht. Ik wil graag mijn eigen boontjes doppen en structuur en regelmaat daarbij is fijn. Maar naast dat ik nu een vaste werkplek heb waar ik gewaardeerd word en me prettig voel, heb ik me hier ook op maatschappelijk vlak ontwikkeld. Ik ga bijvoorbeeld met collega’s uit eten of naar de bioscoop, terwijl ik voorheen weinig sociale contacten had. Ik ga elke dag met plezier naar mijn werk en kom met een lach op mijn gezicht weer thuis. Mijn ouders kunnen nog steeds niet geloven dat ik zo goed terecht ben gekomen en zijn enorm trots dat ik deze stap heb gezet.” “Wij ervaren niet dat Manon een ‘beperking’ heeft,” besluiten Jannie en Annette het verhaal. “Ze past gewoon perfect in ons plaatje en we zijn ontzettend blij met haar!”